ഓര്‍മകളുടെ നാട്ടുവഴി

ഭൗമോപരിതലത്തിന്റെ ഉപഗ്രഹചിത്രങ്ങളുടെ മഹത് സംയോജനം ആയ  ഗൂഗിള് മാപ്പ് കണ്ടപ്പോള് എന്നിലെ നാട്ടിന് പുറത്തുകാരന് ഉണര്ന്നു കൈവിരലുകള് കീ ബോഡില് ഇന്ത്യയും കേരളവും കടന്ന്  ത്യശൂരില്‍ എത്തി മ്യതുസ്വരത്തില് മൂളിപ്പാട്ടുപാടി തന്റെ പ്രതാപകാലത്ത്   പ്രസിദ്ധമായ  എടത്തിരുത്തി  അങ്ങാടിയിലേക്ക് തന്നിലൂടെ കൊച്ചി കോട്ടപ്പും ചന്തകളിനിന്നും വന്നിരുന്ന കെട്ടുവള്ളങ്ങളെക്കുറിച്ച് പറയാന് കൊതിച്ച് നില്ക്കുന്ന കനോലിക്കനാലിന്നും  പടിഞ്ഞാറ് അലറിവിളിക്കുന്ന അറമ്പിക്കടലിന്നും ഇടയിലായി നില്ക്കുന്ന എന്റെ കൊച്ചു ഗ്രാമം  എന്റെ ചെന്ത്രാപ്പിന്നി എത്തി  നന്മ്മയുടെ ഉറവിടങ്ങള് ആണ് ഗ്രാമങ്ങള് എന്തെങ്കിലും നമ്മുക്ക് നഷ്ടപെടുമ്പോള് ആണ് നാം അതിനെ എത്ര സ്നേഹിച്ചിരുന്നെന്ന് നാം മനസിലാക്കുന്നത് അതുകൊണ്ടാണെന്ന് തോന്നുനു പ്രവാസികള്  എന്നും തന്റെ ഗ്രാമത്തെ ഇത്രസ്നേഹിക്കുന്നത് വിതയും കൊയ്ത്തും മെതിയും ഓര്മ്മ മാത്രമായ ഞങ്ങളുടെ പാടങ്ങള് അങ്ങനെ കിടപ്പുണ്ട് വേനല് കാലത്ത് കളിസ്ഥലങ്ങളായും മഴക്കാലത്ത്  ചെറുതും വലുതുമായ മീനുകളെ തരുന്ന പുല്ല്മൂടി അരഞ്ഞൊഴിഞ്ഞുകിടക്കുന്ന പാടങ്ങള് എന്നും ഞങ്ങളുടെ സ്വന്തമായിരുന്നു ഞാറ്റുപാട്ടിന്റേയു

രക്തം എടുത്തുകഴിഞ്ഞപ്പോ നഴ്സ് പറഞ്ഞത് എന്തെങ്കിലും കഴിക്കാന് ആണ് എന്തായാലും ചായ കുടിക്കാം അത് കഴിഞ്ഞ് ചേച്ചിയെ കാണാം എന്നായി രഞ്ചിത്ത്  അങ്ങനെ ഹോസ്പിറ്റലിലെ കാറ്റീനില് കയറി  അവന് തന്നെയാണ് ചായ പറഞ്ഞതും ഞാന് അപ്പോഴും ഹോസ്പ്പറ്റലിലേക്കുള്ള ആള്ക്കാരുടെ നിര്ത്താതെ ഉള്ള വരവ് നോക്കിയിരിക്കുകയായിരു ഞാന് ആദ്യമായാണ് ത്യശൂര് മെഡിക്കൽ കോളേജ്  വരുന്നത് രഞ്ചിത്തിന്റെ   ചേച്ചി ഇവിടെ കിടക്കുന്നുണ്ട് ഗർഭപാത്രം നീക്കം ചെയ്യുന്ന ഓപ്പറേഷന് വേണം അതിന്  ഓ പോസറ്റീവ് രക്തം വേണം എന്റെയും   ചേച്ചിയുടെയും  ഓ പോസറ്റീവാ അങ്ങനെ വന്നതാ എന്താ തിരക്ക് എങ്ങനയാ തിരക്കില്ലാതിരിക്കാ ഒരോദിവസവും എ്രത പുതിയ പുതിയ രോഗങ്ങളാ കണ്ടുപിടിക്കുന്നത് ഇന്ന് എല്ലാവരും രോഗികളാണ് ജനിച്ചു വീഴുന്ന കുഞ്ഞുങ്ങള് വരെ രോഗികളായാണ് പിറക്കുന്നത് നമ്മുടെ ഇന്നത്തെ ജീവിത രീതിയും ഭക്ഷണങ്ങളുമാണ് നമ്മെ രോഗികളാക്കുന്നതെന്നാണ് എനിക്ക് തോന്നിയിട്ടുള്ളത് കാരണം പഴയതലമുറയിലുള്ളവര് നന്നായി ഭക്ഷണം കഴിക്കുകയും അത്രതന്നെ പണിയെടുക്കുകയും ചെയ്തിരുന്നു അതുകാരണം  അവര്‍ക്ക്  രോഗങ്ങളും കുറവായിരുന്നു ഇന്ന് നേരെ മറിച്ചാണലോ നീ ചായകുടിക്ക്  രഞ്ചിത്ത് ചായ എനിക്കരികിലേ